Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ Μπουστίγιο, Ζουλιάν Μορί
Παίζουν: Άλισον Παραντί, Μπεατρίς Νταλ
Παίζουν: Άλισον Παραντί, Μπεατρίς Νταλ
Διάρκεια: 83
Σ’ ένα τρομακτικό τροχαίο η μερικών μηνών έγκυος Σάρα (Άλισον Παραντί) χάνει τον άντρα της (δεν τίθεται καμιά αμφιβολία περί τούτου, αφού το πρόσωπο του δυστυχούς Μάθιου έχει μπουρμπουλιάσει στο αίμα), αλλά όχι και το παιδί της! Ο χρόνος θα περάσει, η κοιλιά θα μεγαλώσει και οι γιατροί θα της ανακοινώσουν πως ήρθε η ώρα να γεννήσει. Η μελαγχολική μέλλουσα (;) μάνα με την ουλή στο πρόσωπο να υπενθυμίζει το φρικτό δυστύχημα θα περάσει το τελευταίο βράδυ στο σπίτι της. Και πολύ πιθανό να πρόκειται για το τελευταίο βράδυ της ζωής της, αφού μια μυστηριώδης γυναίκα (Μπεατρίς Νταλ) εμφανίζεται στο παραθύρι της και με διαβολική όρεξη θέλει να την κατασπαράξει. Βέβαια, αυτό που φαίνεται πραγματικά να αναζητά και μάλιστα με ανορθόδοξες μεθόδους, κουρνιάζει μάλλον στη θαλπωρή της μήτρας της Σάρα.
Χρειάστηκαν δυο σκηνοθέτες (ανάθεμά τους) για να στήσουν αυτό το απολαυστικότατο (αν είστε από αυτούς που θεωρούν απόλαυση να βλέπουν πώς μπορεί να καρφωθεί ένα χέρι στον τοίχο) σπλάτερ δωματίου! Μάλιστα. Σπλάτερ δωματιού ή μάλλον σπιτιού, αφού η δράση με εξαίρεση το πρώτο πεντάλεπτο περιορίζεται και αφηνιάζει στον ασφυκτικά περιορισμένο χώρο ενός διώροφου σπιτιού. Μιλάμε για παραδοσιακό σπλάτερ, στην παράδοση των παλιών καλών ταινιών του Αρτζέντο, όπου το αίμα και το πετσόκομμα είναι μακιγιάζ, σάλτσα και ευρηματικές πατέντες. Και φυσικά δεν υπάρχει η ελάχιστη σοβαρή σεναριακή αιτιολόγηση για το όργιο τολμηρής βίας που τελειωμό δεν έχει, παρά μόνο διακόπτεται για μερικά λεπτά υπό τις υπνωτικές μελωδίες μιας υποβλητικής ηχητικής επένδυσης προκειμένου να δημιουργηθεί η απαραίτητη ατμόσφαιρα απειλής και βεβαίως η προσμονή του επόμενου μακελειού! Σε άναρχες κι απρόβλεπτες σκηνές, η αιματοβαμμένη ετοιμόγεννη Σάρα δίνει όλο της το είναι προκειμένου να επιβιώσει, η σατανική γυναίκα (η Μπεατρίς Νταλ έξι χρόνια μετά το σοκαριστικό και κανιβαλιστικό “Trouble every day” της Κλερ Ντενί) μακελεύει όποιον μπαίνει στο σπίτι, και το δυναμικό γυναικείο ντουέτο στηρίζει επάξια μια επιτέλους πολύ καλή προσπάθεια αναβίωσης του σπλάτερ. Απ’ όλα έχει ο μπαξές: μητροκτονία (η Σάρα μες στην παραζάλη της τρυπάει από λάθος την καρωτίδα της μάνας της...!), κιλά αίματος (το οπλοστάσιο περιλαμβάνει μια άκρως αποτελεσματική μυτερή βέργα, μπαστούνι, τσεκούρι, χέρια, πόδια, σπρέι, φωτιά και... αυτοσχέδιο ακόντιο!), ακρωτηριασμούς, ξεκοιλιάσματα, λεσβιακές νύξεις, φετιχιστικούς ξυλοδαρμούς, κατάμαυρο χιούμορ κι ένα πολύ συμπαθητικά αρρωστημένο φινάλε.Όσοι θιασώτες του είδους (οι υπόλοιποι προχωρήστε με δική σας ευθύνη) θάψατε τις ελπίδες σας για το σπλάτερ στην εποχή των κατά συρροή αμερικάνικων ανοησιών, μπορείτε να χαμογελάσετε. Η Γαλλία ψιθυρίζει με νόημα πως ο κύκλος του αίματος δεν έκλεισε. Όχι ακόμα.
Χρειάστηκαν δυο σκηνοθέτες (ανάθεμά τους) για να στήσουν αυτό το απολαυστικότατο (αν είστε από αυτούς που θεωρούν απόλαυση να βλέπουν πώς μπορεί να καρφωθεί ένα χέρι στον τοίχο) σπλάτερ δωματίου! Μάλιστα. Σπλάτερ δωματιού ή μάλλον σπιτιού, αφού η δράση με εξαίρεση το πρώτο πεντάλεπτο περιορίζεται και αφηνιάζει στον ασφυκτικά περιορισμένο χώρο ενός διώροφου σπιτιού. Μιλάμε για παραδοσιακό σπλάτερ, στην παράδοση των παλιών καλών ταινιών του Αρτζέντο, όπου το αίμα και το πετσόκομμα είναι μακιγιάζ, σάλτσα και ευρηματικές πατέντες. Και φυσικά δεν υπάρχει η ελάχιστη σοβαρή σεναριακή αιτιολόγηση για το όργιο τολμηρής βίας που τελειωμό δεν έχει, παρά μόνο διακόπτεται για μερικά λεπτά υπό τις υπνωτικές μελωδίες μιας υποβλητικής ηχητικής επένδυσης προκειμένου να δημιουργηθεί η απαραίτητη ατμόσφαιρα απειλής και βεβαίως η προσμονή του επόμενου μακελειού! Σε άναρχες κι απρόβλεπτες σκηνές, η αιματοβαμμένη ετοιμόγεννη Σάρα δίνει όλο της το είναι προκειμένου να επιβιώσει, η σατανική γυναίκα (η Μπεατρίς Νταλ έξι χρόνια μετά το σοκαριστικό και κανιβαλιστικό “Trouble every day” της Κλερ Ντενί) μακελεύει όποιον μπαίνει στο σπίτι, και το δυναμικό γυναικείο ντουέτο στηρίζει επάξια μια επιτέλους πολύ καλή προσπάθεια αναβίωσης του σπλάτερ. Απ’ όλα έχει ο μπαξές: μητροκτονία (η Σάρα μες στην παραζάλη της τρυπάει από λάθος την καρωτίδα της μάνας της...!), κιλά αίματος (το οπλοστάσιο περιλαμβάνει μια άκρως αποτελεσματική μυτερή βέργα, μπαστούνι, τσεκούρι, χέρια, πόδια, σπρέι, φωτιά και... αυτοσχέδιο ακόντιο!), ακρωτηριασμούς, ξεκοιλιάσματα, λεσβιακές νύξεις, φετιχιστικούς ξυλοδαρμούς, κατάμαυρο χιούμορ κι ένα πολύ συμπαθητικά αρρωστημένο φινάλε.Όσοι θιασώτες του είδους (οι υπόλοιποι προχωρήστε με δική σας ευθύνη) θάψατε τις ελπίδες σας για το σπλάτερ στην εποχή των κατά συρροή αμερικάνικων ανοησιών, μπορείτε να χαμογελάσετε. Η Γαλλία ψιθυρίζει με νόημα πως ο κύκλος του αίματος δεν έκλεισε. Όχι ακόμα.
1 σχόλιο:
Γουστάρω Μπεατρίς Νταλ πασαλειμμένη στο αίμα να δαγκώνει τρυφερή, λευκή γυναικεία σάρκα σαν και τη δικιά της. Ιδανικό κάστινγκ! Καθόλου γυμνό έχει το περί ου ο λόγος αριστούργημα;
Δημοσίευση σχολίου