SHADOWS

ΣΚΙΕΣ
Σκηνοθεσία: Μίλκο Μαντσέφσκι
Παίζουν: Μπόρτσε Νάσεβ, Βέσνα Στανόγιεφσκα
ΠΓΔΜ, 2007. Διάρκεια: 120’

Υπόθεση: O Λάζαρ ζει μια φαινομενικά ιδανική ζωή. Είναι πετυχημένος γιατρός, παντρεμένος με μια όμορφη γυναίκα, ζει σε ένα μοντέρνο σπίτι και μόλις απέκτησε το πρώτο του παιδί. Οι γύρω του -αλλά κι εμείς οι θεατές- τον βλέπουμε με ζήλια και θαυμασμό. Τον θεωρούμε τυχερό. Μα αυτό που βλέπουμε είναι μόνο μια εικόνα, χωρίς τη σκιά που σέρνει πίσω της. Τα βάρη που κουβαλάει μέσα του, οι καταπιεσμένες επιθυμίες, η αυταρχική του μητέρα, ο σαθρός γάμος του και κυρίως, οι αναμνήσεις του που παλεύουν να βγουν στην επιφάνεια, κάνουν τη σκιά αυτή που τον ακολουθεί όλο και πιο βαριά, όλο και πιο δυσκίνητη. Μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, η μέχρι τότε ανέμελη ζωή του κατακλύζεται από τις παραπάνω σκιές. Αρχίζει να δέχεται επίμονες επισκέψεις από απόκοσμες φιγούρες, που έχουν ένα επίμονο αίτημα: «δώσε πίσω ό,τι δεν είναι δικό σου». Ψάχνοντας να ανακαλύψει το νόημα αυτής της φράσης, θα συνειδητοποιήσει ότι αυτό που στοιχειώνει την ατομική (αλλά και τη συλλογική) μνήμη δε θα εξαφανιστεί, παρά μόνο αν το αντιμετωπίσει ο ίδιος κατάματα.

Ο «αναστημένος» Λάζαρ του Μαντσέφσκι είναι ένας άνθρωπος εγκλωβισμένος ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των πεθαμένων, ανάμεσα στους ανοιχτούς λογαριασμούς του χτες και τους συμβιβασμούς του σήμερα. Παγιδευμένος ανάμεσα στην συλλογική μνήμη και την προσωπική ευθύνη. Οι σκιές που τον στοιχειώνουν μοιάζουν με τους «βρικόλακες» του Ίψεν, αυτά τα φαντάσματα, τα λάθη του παρελθόντος που επιμένουν να βαραίνουν το παρόν και το μέλλον μας, όσο βαθιά κι αν νομίζουμε πως τα έχουμε κρύψει. Εκτός όμως από την προσωπική πτυχή της ιστορίας, που με στοιχεία θρίλερ και εξαιρετική κινηματογράφηση κρατά τον θεατή στην άκρη του καθίσματός του μέχρι την τελική λύτρωση, ο Μαντσέφσκι δεν κρύβει το πολιτικό του σχόλιο. Οι καταραμένες σκιές που βαραίνουν τον Λάζαρ έρχονται από ένα παρελθόν που δεν είναι μόνο προσωπικό -γι’ αυτό και τα φαντάσματα που καλείται να ξορκίσει είναι ανησυχητικά επίκαιρα, όχι μόνο για τον συγκεκριμένο πρωταγωνιστή, αλλά και τον υποψιασμένο θεατή.

Αξιολόγηση: ***